In december 1820 diende Peter Fransen zijn vrijwillig ontslag in bij de commissaris van de koning. De districtscommissaris begeleidde deze ontslagaanvrage met een schrijven, waarin onder meer stond:

…Toen in het begin van 1819 de vorige gouverneur mij de eer aandeed mij over de voordracht tot schouten voor de onderscheidene gemeentens van mijn arrondissement te raadplegen heb ik den rekwestrant opgegeven eendeels wijl ik het eenigzins hatelijk vinde iemand uit zijn functiën te removeren, doch voornamelijk wijl mij in deze kleine rurale gemeente niemand bekend was, en ik ook stellig verzekeren kan dat er zich niemand bevond die zich eenigzins tot schout kwalificeert. De eerste dezer redenen vervalt nu geheel door het verzoek van ontslag, de tweede blijft nog bestaan, er is in Vlierden volstrekt niemand die ik kan voordragen, daarbij bevinden zich de gemeentens finantiën, zoo door slapheid en onkunde van den burgemeester als vooral door de voortvlugtigheid van den vorigen plaatselijken ontvanger in de grootste wanorde hetgeen mij bij gelegenheid mijner gedane ronde gebleken is….

Petrus Fransen werd de laatste president-schepen (1798-1804) van de heerlijkheid Vlierden en tevens de eerste burgemeester van de gemeente Vlierden. Die laatste functie werd in de beginjaren na de franse tijd (maire) ook wel eens als schout aangeduid. Het dagelijks onderhoud verdiende Petrus daarnaast als landbouwer en winkelier.